Cista mistica
Cenna srebrna grecka tetradrachma o bogatej symbolice
Cista mystica z wężami - srebrna moneta starożytnych Greków!
- cenne srebro sprzed ponad 2000 lat,
- moneta odwołująca się do bogatej symboliki węża w starożytności,
- niezwykły nominał - tetradrachma zwana cistophori
Awers tetradrachmy (nazywanej cistophorus albo cistophori) przedstawia cistę z uchylonym wiekiem, z której wypełza wąż, dokoła wieniec z liści bluszczu lub winogron.
Rewers ukazuje dwa splecione ogonami węże, pośrodku ozdobny kołczan, obok laska Asklepiosa z oplecionym wężem lub kiść winogron. Monety wybijano m.in. w Efezie, Sardes, Smyrnie, Nikomedii, Adramyttion oraz Pergamonie.
Spośród monet starożytnej Grecji „cista mystica” jest jednym z najbardziej zagadkowych numizmatów. Zazwyczaj widnieje na niej kosz z wężami w środku, symbol owiany tajemnicą i łączący się z mitami. Nie znamy jednoznacznej i jasnej odpowiedzi, w jaki sposób używano tych koszy w poszczególnych religiach.
Cista mystica (sekretna szkatuła/kasetka) była świętym przedmiotem, który prawdopodobnie pochodził ze starożytnego Egiptu. Zazwyczaj wykonywano go z trzciny (papirusu) i używano w ceremoniach religijnych. Wewnątrz cisty umieszczano wazon z „głową Ozyrysa”. Podczas misteriów religijnych w starożytnej Grecji używano cist w kształcie wiklinowych pudełek, na wpół otwartych, z których wypełzał wąż, jak to przedstawiano na wielu obrazach oraz na monetach. Cisty miały formę podłużną, zazwyczaj cylindryczną.
Cista mystica noszono w procesjach podczas greckich świąt Demeter i Dionizosa. Skrzynie te były zawsze zamknięte przed oczami ciekawskich i zawierały święte przedmioty związane z kultem tych bóstw. Podobne obiekty kultu powiązane były również z boginią Izydą. Cista mystica używano także w czasie ceremonii na cześć Bachusa. Podczas misteriów bachicznych cista z wężem noszona była na łożu z liści winogron.
Tetradrachmy z naszej oferty posiadają bardzo piękny stan zachowania. Oznacza to, że noszą ślady zużycia, na które składają się: wytarcia detali, zarysowania oraz drobne defekty mechaniczne. Na wszystkich monetach może pojawić się naturalna patyna lub zabrudzenia niezależnie od stopu metalu, z którego zostały wybite, rocznika czy sposobu przechowywania. Zjawiska te są jak najbardziej naturalne i nie wpływają na stan zachowania oraz wartość kolekcjonerską monet.
- Emitent:
- Grecja (wybrane miasta greckie)
- Nominał:
- tetradrachma (cistophorus)
- Rok emisji:
- II-I wiek p.n.e.
- Stan zachowania:
- bardzo piękny
- Metal:
- srebro
- Masa:
- ok. 11,5 g
- Średnica:
- ok. 26 mm
W starożytności pochodzenie niektórych władców i dygnitarzy łączono z mitycznymi wężami. Mówiono jakoby cesarza Augusta spłodził wąż, a jego matka nigdy nie straciła śladów jego uścisku. Istniał przekaz, wedle którego obok śpiącej Olimpias, matki Aleksandra Wielkiego, znaleziono węża. Gdy jej mąż, Filip Macedoński, dowiedział się o tym fakcie nigdy więcej nie zbliżył się do „Wężowej Oblubienicy”.
Nieodłącznym atrybutem boga – uzdrowiciela i patrona lekarzy Asklepiosa (w starożytnym Rzymie Eskulapa) był wąż, który oplatał drewnianą laskę, z którą był przedstawiany. Obecność węży łączono z płodnością, stąd kobiety, które nie mogły zajść w ciążę szukały pomocy w świątyniach Asklepiosa.
W starożytnym świecie wąż posiadał bardzo bogatą symbolikę. Nawiązywał do wieczności, boskiego oddziaływania, śmierci, samorództwa, energii, promieni słońca, suszy, wiatru oraz odrodzenia czego dowodem była zrzucana przez niego skóra. Osobliwy wygląd – stworzenie bez nóg i rąk – a jednocześnie błyskawiczne w swych ruchach i zadające śmierć na różne sposoby (uduszenie lub ukąszenie) budziło lęk i stało się częścią magicznych rytuałów.
Z obecnością węży łączono dar jasnowidztwa. Grecka wieszczka Kasandra posiadała dar przepowiadania przyszłości dzięki temu, że wąż lizał jej uszy lub szeptał do nich. Homer w „Illiadzie” opisuje zdarzenie w udziałem węża. Gdy gad pożarł osiem piskląt wraz z ich matką odczytano to jako wróżbę od Zeusa, że wojna trojańska potrwa dziewięć lat, a w dziesiątym roku Grecy odniosą zwycięstwo.
W starożytnej Grecji i Rzymie węże uważano za opiekunów świątyń. Często były zwierzętami domowymi, bardzo przydatnymi w łowieniu myszy i szczurów. Rzymskie matrony nosiły oswojone węże na szyi jako ozdoby. Postrzeganie węża zmieniło się radykalnie wraz z nastaniem chrześcijaństwa, gdy stał się on symbolem diabelskiego podstępu i pokusy.
Awers tetradrachmy (nazywanej cistophorus albo cistophori) przedstawia cistę z uchylonym wiekiem, z której wypełza wąż, dokoła wieniec z liści bluszczu lub winogron.
Rewers ukazuje dwa splecione ogonami węże, pośrodku ozdobny kołczan, obok laska Asklepiosa z oplecionym wężem lub kiść winogron. Monety wybijano m.in. w Efezie, Sardes, Smyrnie, Nikomedii, Adramyttion oraz Pergamonie.
Spośród monet starożytnej Grecji „cista mystica” jest jednym z najbardziej zagadkowych numizmatów. Zazwyczaj widnieje na niej kosz z wężami w środku, symbol owiany tajemnicą i łączący się z mitami. Nie znamy jednoznacznej i jasnej odpowiedzi, w jaki sposób używano tych koszy w poszczególnych religiach.
Cista mystica (sekretna szkatuła/kasetka) była świętym przedmiotem, który prawdopodobnie pochodził ze starożytnego Egiptu. Zazwyczaj wykonywano go z trzciny (papirusu) i używano w ceremoniach religijnych. Wewnątrz cisty umieszczano wazon z „głową Ozyrysa”. Podczas misteriów religijnych w starożytnej Grecji używano cist w kształcie wiklinowych pudełek, na wpół otwartych, z których wypełzał wąż, jak to przedstawiano na wielu obrazach oraz na monetach. Cisty miały formę podłużną, zazwyczaj cylindryczną.
Cista mystica noszono w procesjach podczas greckich świąt Demeter i Dionizosa. Skrzynie te były zawsze zamknięte przed oczami ciekawskich i zawierały święte przedmioty związane z kultem tych bóstw. Podobne obiekty kultu powiązane były również z boginią Izydą. Cista mystica używano także w czasie ceremonii na cześć Bachusa. Podczas misteriów bachicznych cista z wężem noszona była na łożu z liści winogron.
Tetradrachmy z naszej oferty posiadają bardzo piękny stan zachowania. Oznacza to, że noszą ślady zużycia, na które składają się: wytarcia detali, zarysowania oraz drobne defekty mechaniczne. Na wszystkich monetach może pojawić się naturalna patyna lub zabrudzenia niezależnie od stopu metalu, z którego zostały wybite, rocznika czy sposobu przechowywania. Zjawiska te są jak najbardziej naturalne i nie wpływają na stan zachowania oraz wartość kolekcjonerską monet.
Specyfikacja
- Emitent:
- Grecja (wybrane miasta greckie)
- Nominał:
- tetradrachma (cistophorus)
- Rok emisji:
- II-I wiek p.n.e.
- Stan zachowania:
- bardzo piękny
- Metal:
- srebro
- Masa:
- ok. 11,5 g
- Średnica:
- ok. 26 mm
W starożytności pochodzenie niektórych władców i dygnitarzy łączono z mitycznymi wężami. Mówiono jakoby cesarza Augusta spłodził wąż, a jego matka nigdy nie straciła śladów jego uścisku. Istniał przekaz, wedle którego obok śpiącej Olimpias, matki Aleksandra Wielkiego, znaleziono węża. Gdy jej mąż, Filip Macedoński, dowiedział się o tym fakcie nigdy więcej nie zbliżył się do „Wężowej Oblubienicy”.
Nieodłącznym atrybutem boga – uzdrowiciela i patrona lekarzy Asklepiosa (w starożytnym Rzymie Eskulapa) był wąż, który oplatał drewnianą laskę, z którą był przedstawiany. Obecność węży łączono z płodnością, stąd kobiety, które nie mogły zajść w ciążę szukały pomocy w świątyniach Asklepiosa.
W starożytnym świecie wąż posiadał bardzo bogatą symbolikę. Nawiązywał do wieczności, boskiego oddziaływania, śmierci, samorództwa, energii, promieni słońca, suszy, wiatru oraz odrodzenia czego dowodem była zrzucana przez niego skóra. Osobliwy wygląd – stworzenie bez nóg i rąk – a jednocześnie błyskawiczne w swych ruchach i zadające śmierć na różne sposoby (uduszenie lub ukąszenie) budziło lęk i stało się częścią magicznych rytuałów.
Z obecnością węży łączono dar jasnowidztwa. Grecka wieszczka Kasandra posiadała dar przepowiadania przyszłości dzięki temu, że wąż lizał jej uszy lub szeptał do nich. Homer w „Illiadzie” opisuje zdarzenie w udziałem węża. Gdy gad pożarł osiem piskląt wraz z ich matką odczytano to jako wróżbę od Zeusa, że wojna trojańska potrwa dziewięć lat, a w dziesiątym roku Grecy odniosą zwycięstwo.
W starożytnej Grecji i Rzymie węże uważano za opiekunów świątyń. Często były zwierzętami domowymi, bardzo przydatnymi w łowieniu myszy i szczurów. Rzymskie matrony nosiły oswojone węże na szyi jako ozdoby. Postrzeganie węża zmieniło się radykalnie wraz z nastaniem chrześcijaństwa, gdy stał się on symbolem diabelskiego podstępu i pokusy.
Cista mistica
Specyfikacja
- Emitent:
- Grecja (wybrane miasta greckie)
- Nominał:
- tetradrachma (cistophorus)
- Rok emisji:
- II-I wiek p.n.e.
- Stan zachowania:
- bardzo piękny
- Metal:
- srebro
- Masa:
- ok. 11,5 g
- Średnica:
- ok. 26 mm
Cista mystica z wężami - moneta starożytnych Greków!
