Numizmatyka – kolekcjonerskie monety złote i srebrne dostępne w sklepie numizmatycznym

Zaloguj

Moje konto:

801 811 800
Koszyk jest pusty

Cista mistica

Cenna srebrna grecka tetradrachma o bogatej symbolice

Cista mystica z wężami - srebrna moneta starożytnych Greków!

Cista mystica z wężami - srebrna moneta starożytnych Greków!

Twoja ocena będzie pierwsza!

0
  • cenne srebro sprzed ponad 2000 lat,
  • moneta odwołująca się do bogatej symboliki węża w starożytności,
  • niezwykły nominał - tetradrachma zwana cistophori
Pojedynczy produkt Wyprzedany!

Awers tetradrachmy (nazywanej cistophorus albo cistophori) przedstawia cistę z uchylonym wiekiem, z której wypełza wąż, dokoła wieniec z liści bluszczu lub winogron.

Rewers ukazuje dwa splecione ogonami węże, pośrodku ozdobny kołczan, obok laska Asklepiosa z oplecionym wężem lub kiść winogron. Monety wybijano m.in. w Efezie, Sardes, Smyrnie, Nikomedii, Adramyttion oraz Pergamonie.

Spośród monet starożytnej Grecji  „cista mystica” jest jednym z najbardziej zagadkowych numizmatów. Zazwyczaj widnieje na niej kosz z wężami w środku, symbol owiany tajemnicą i łączący się z mitami. Nie znamy jednoznacznej i jasnej odpowiedzi, w jaki sposób używano tych koszy w poszczególnych religiach.

Cista mystica (sekretna szkatuła/kasetka) była świętym przedmiotem, który prawdopodobnie pochodził ze starożytnego Egiptu. Zazwyczaj wykonywano go z trzciny (papirusu) i używano w ceremoniach religijnych. Wewnątrz cisty umieszczano wazon z „głową Ozyrysa”. Podczas misteriów religijnych w starożytnej Grecji używano cist w kształcie wiklinowych pudełek, na wpół otwartych, z których wypełzał wąż, jak to przedstawiano na wielu obrazach oraz na monetach. Cisty miały formę podłużną, zazwyczaj cylindryczną.

Cista mystica noszono w procesjach podczas greckich świąt Demeter i Dionizosa. Skrzynie te były zawsze zamknięte przed oczami ciekawskich i zawierały święte przedmioty związane z kultem tych bóstw. Podobne obiekty kultu powiązane były również z boginią Izydą. Cista mystica używano także w czasie ceremonii na cześć Bachusa. Podczas misteriów bachicznych cista z wężem noszona była na łożu z liści winogron.


Tetradrachmy z naszej oferty posiadają bardzo piękny stan zachowania. Oznacza to, że noszą ślady zużycia, na które składają się: wytarcia detali, zarysowania oraz drobne defekty mechaniczne. Na wszystkich monetach może pojawić się naturalna patyna lub zabrudzenia niezależnie od stopu metalu, z którego zostały wybite, rocznika czy sposobu przechowywania. Zjawiska te są jak najbardziej naturalne i nie wpływają na stan zachowania oraz wartość kolekcjonerską monet.

Emitent:
Grecja (wybrane miasta greckie)
Nominał:
tetradrachma (cistophorus)
Rok emisji:
II-I wiek p.n.e.
Stan zachowania:
bardzo piękny
Metal:
srebro
Masa:
ok. 11,5 g
Średnica:
ok. 26 mm

W starożytności pochodzenie niektórych władców i dygnitarzy łączono z mitycznymi wężami. Mówiono jakoby cesarza Augusta spłodził wąż, a jego matka nigdy nie straciła śladów jego uścisku. Istniał przekaz, wedle którego obok śpiącej Olimpias, matki Aleksandra Wielkiego, znaleziono węża. Gdy jej mąż, Filip Macedoński, dowiedział się o tym fakcie nigdy więcej nie zbliżył się do „Wężowej Oblubienicy”.

Nieodłącznym atrybutem boga – uzdrowiciela i patrona lekarzy Asklepiosa (w starożytnym Rzymie Eskulapa) był wąż, który oplatał drewnianą laskę, z którą był przedstawiany. Obecność węży łączono z płodnością, stąd kobiety, które nie mogły zajść w ciążę szukały pomocy w świątyniach Asklepiosa. 

W starożytnym świecie wąż posiadał bardzo bogatą symbolikę. Nawiązywał do wieczności, boskiego oddziaływania, śmierci, samorództwa, energii, promieni słońca, suszy, wiatru oraz odrodzenia czego dowodem była zrzucana przez niego skóra. Osobliwy wygląd – stworzenie bez nóg i rąk – a jednocześnie błyskawiczne w swych ruchach i zadające śmierć na różne sposoby (uduszenie lub ukąszenie) budziło lęk i stało się częścią magicznych rytuałów.

Z obecnością węży łączono dar jasnowidztwa. Grecka wieszczka Kasandra posiadała dar przepowiadania przyszłości dzięki temu, że wąż lizał jej uszy lub szeptał do nich. Homer w „Illiadzie” opisuje zdarzenie w udziałem węża. Gdy gad pożarł osiem piskląt wraz z ich matką odczytano to jako wróżbę od Zeusa, że wojna trojańska potrwa dziewięć lat, a w dziesiątym roku Grecy odniosą zwycięstwo.

W starożytnej Grecji i Rzymie węże uważano za opiekunów świątyń. Często były zwierzętami domowymi, bardzo przydatnymi w łowieniu myszy i szczurów. Rzymskie matrony nosiły oswojone węże na szyi jako ozdoby. Postrzeganie węża zmieniło się radykalnie wraz z nastaniem chrześcijaństwa, gdy stał się on symbolem diabelskiego podstępu i pokusy.

Awers tetradrachmy (nazywanej cistophorus albo cistophori) przedstawia cistę z uchylonym wiekiem, z której wypełza wąż, dokoła wieniec z liści bluszczu lub winogron.

Rewers ukazuje dwa splecione ogonami węże, pośrodku ozdobny kołczan, obok laska Asklepiosa z oplecionym wężem lub kiść winogron. Monety wybijano m.in. w Efezie, Sardes, Smyrnie, Nikomedii, Adramyttion oraz Pergamonie.

Spośród monet starożytnej Grecji  „cista mystica” jest jednym z najbardziej zagadkowych numizmatów. Zazwyczaj widnieje na niej kosz z wężami w środku, symbol owiany tajemnicą i łączący się z mitami. Nie znamy jednoznacznej i jasnej odpowiedzi, w jaki sposób używano tych koszy w poszczególnych religiach.

Cista mystica (sekretna szkatuła/kasetka) była świętym przedmiotem, który prawdopodobnie pochodził ze starożytnego Egiptu. Zazwyczaj wykonywano go z trzciny (papirusu) i używano w ceremoniach religijnych. Wewnątrz cisty umieszczano wazon z „głową Ozyrysa”. Podczas misteriów religijnych w starożytnej Grecji używano cist w kształcie wiklinowych pudełek, na wpół otwartych, z których wypełzał wąż, jak to przedstawiano na wielu obrazach oraz na monetach. Cisty miały formę podłużną, zazwyczaj cylindryczną.

Cista mystica noszono w procesjach podczas greckich świąt Demeter i Dionizosa. Skrzynie te były zawsze zamknięte przed oczami ciekawskich i zawierały święte przedmioty związane z kultem tych bóstw. Podobne obiekty kultu powiązane były również z boginią Izydą. Cista mystica używano także w czasie ceremonii na cześć Bachusa. Podczas misteriów bachicznych cista z wężem noszona była na łożu z liści winogron.


Tetradrachmy z naszej oferty posiadają bardzo piękny stan zachowania. Oznacza to, że noszą ślady zużycia, na które składają się: wytarcia detali, zarysowania oraz drobne defekty mechaniczne. Na wszystkich monetach może pojawić się naturalna patyna lub zabrudzenia niezależnie od stopu metalu, z którego zostały wybite, rocznika czy sposobu przechowywania. Zjawiska te są jak najbardziej naturalne i nie wpływają na stan zachowania oraz wartość kolekcjonerską monet.

Powiadom mnie, gdy będzie dostępny.
Specyfikacja
Emitent:
Grecja (wybrane miasta greckie)
Nominał:
tetradrachma (cistophorus)
Rok emisji:
II-I wiek p.n.e.
Stan zachowania:
bardzo piękny
Metal:
srebro
Masa:
ok. 11,5 g
Średnica:
ok. 26 mm

W starożytności pochodzenie niektórych władców i dygnitarzy łączono z mitycznymi wężami. Mówiono jakoby cesarza Augusta spłodził wąż, a jego matka nigdy nie straciła śladów jego uścisku. Istniał przekaz, wedle którego obok śpiącej Olimpias, matki Aleksandra Wielkiego, znaleziono węża. Gdy jej mąż, Filip Macedoński, dowiedział się o tym fakcie nigdy więcej nie zbliżył się do „Wężowej Oblubienicy”.

Nieodłącznym atrybutem boga – uzdrowiciela i patrona lekarzy Asklepiosa (w starożytnym Rzymie Eskulapa) był wąż, który oplatał drewnianą laskę, z którą był przedstawiany. Obecność węży łączono z płodnością, stąd kobiety, które nie mogły zajść w ciążę szukały pomocy w świątyniach Asklepiosa. 

W starożytnym świecie wąż posiadał bardzo bogatą symbolikę. Nawiązywał do wieczności, boskiego oddziaływania, śmierci, samorództwa, energii, promieni słońca, suszy, wiatru oraz odrodzenia czego dowodem była zrzucana przez niego skóra. Osobliwy wygląd – stworzenie bez nóg i rąk – a jednocześnie błyskawiczne w swych ruchach i zadające śmierć na różne sposoby (uduszenie lub ukąszenie) budziło lęk i stało się częścią magicznych rytuałów.

Z obecnością węży łączono dar jasnowidztwa. Grecka wieszczka Kasandra posiadała dar przepowiadania przyszłości dzięki temu, że wąż lizał jej uszy lub szeptał do nich. Homer w „Illiadzie” opisuje zdarzenie w udziałem węża. Gdy gad pożarł osiem piskląt wraz z ich matką odczytano to jako wróżbę od Zeusa, że wojna trojańska potrwa dziewięć lat, a w dziesiątym roku Grecy odniosą zwycięstwo.

W starożytnej Grecji i Rzymie węże uważano za opiekunów świątyń. Często były zwierzętami domowymi, bardzo przydatnymi w łowieniu myszy i szczurów. Rzymskie matrony nosiły oswojone węże na szyi jako ozdoby. Postrzeganie węża zmieniło się radykalnie wraz z nastaniem chrześcijaństwa, gdy stał się on symbolem diabelskiego podstępu i pokusy.