Złoto maharadżów

Fanam indyjski – złota moneta maharadżów!

Fanam to słowo określające tajemniczą złotą monetę indyjską, emitowaną na południu Półwyspu Indyjskiego. Po raz pierwszy fanamy zostały wybite prawdopodobnie już w XII-XIII wieku. Okres największej popularności tych monet przypadł między 1700 a 1830 rokiem. Fanamy wybijano m.in. w Imperium Marathów, Maysuru, Koczin, Kodagu, Królestwie Travancore, Nagapattinam, Tuticorin, Imperium Wielkich Mogołów oraz na Cejlonie.

Jako pierwowzór numizmatów posłużyły nasiona drzewa sandałowego. W Indiach tych nasion używano jako jednostki wagi do drobnych miar, w tym ważenia złota. Wagowo nasiona te oraz monety były prawie identyczne. Ciężar nasion, podobnie jak fanamów wynosił ok. 0,35 g.

Na monetach pojawiają się między innymi: wyobrażenia bóstw, zwierząt oraz symbolika związana z hinduskimi legendami.

Unikalna metoda płacenia fanamami!

Rozmiary monet sprawiały pewną trudność przy ich liczeniu. Dla ułatwienia wprowadzono specjalną płytkę. Posiadała ona określoną ilość otworków, które wielkością odpowiadały fanamom. Na płytkę rzucano niewielką ilość monet i delikatnie potrząsano. Pojedyncze monety trafiały do otworków, resztę zgarniano ręką. Był to niezwykle prosty i skuteczny sposób operowania tymi pieniędzmi.

Spośród państw, które używały fanama jako środka płatniczego największą pozycję i wpływy osiągnęło Imperium Wielkich Mogołów, obejmujące znaczną część Indii. Istniało formalnie od roku 1526, kiedy to Zahir ad Din Babur pokonał muzułmańskiego sułtana Delhi i przybrał tytuł wielkiego mogoła. Fanamy pozostawały w obiegu aż do 1949 r. kiedy do zostały zastąpione przez rupie indyjskie. Stały się synonimem bogactwa.

Moneta wraz z Certyfikatem Autentyczności Skarbnicy Narodowej znajduje się w pudełeczku kolekcjonerskim. Do monety została dołączona lupa powiększająca.

Region emisji:

południowe Indie

Nominał:

fanam

Lata emisji:

wiek XVI-XVIII

Stan zachowania :

bardzo piękny

Metal:

złoto

Masa:

0,3-0,4 g

Średnica:

5-9 mm