Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. w obiegu pozostawała marka polska, której wartość malała z roku na rok. Sytuacja na rynku finansowym stawała się coraz bardziej napięta. Polska, podobnie jak inne kraje europejskie zmagała się z powojennym kryzysem ekonomicznym. Państwo próbowało ratować sytuację dodrukowywaniem pieniędzy o coraz większych nominałach. Pod koniec 1923 r. w obiegu było już ponad 125 mld marek! Szalała hiperinflacja wynosząca, gwałtownie spadały płace, organizowano protesty i strajki. Kraj znalazł się na skraju zapaści finansowej.
Dla ratowania stabilności ekonomicznej państwa Sejm w 1924 roku przekazał premierowi i ministrowi skarbu Władysławowi Grabskiemu rozległe uprawnienia i zezwolił na wprowadzenie zaproponowanej przez niego, szeroko zakrojonej reformy walutowej.
Premier Władysław Grabski w gronie współpracowników
Ograniczono wydatki budżetowe, zmniejszono nakłady na wojsko i administrację. Usprawniono egzekucję danin publicznych. Najbogatsi obywatele zostali zobligowani do zapłacenia jednorazowego podatku majątkowego. Po uzyskaniu równowagi budżetowej zaprzestano emisji marki polskiej.
Zlikwidowano Polską Krajową Kasę Pożyczkową a na jej miejsce 28 kwietnia 1924 r. utworzono Bank Polski odpowiedzialny za emisję nowej waluty – złotego polskiego. Następnie rozpoczęto wymianę marek polskich na złotówki wg kursu: 1 zł za 1,8 mln marek polskich. Kurs złotego oparto na parytecie złota i zrównano z frankiem szwajcarskim. Stopniowo wprowadzano na rynek przygotowane uprzednio banknoty i monety. Reforma Grabskiego okazał się wielkim sukcesem. Polacy otrzymali stabilną walutę, którą posługują się do dziś.
Stulecie złotego to wyjątkowa okazja, aby przypomnieć dzieje waluty, tak mocno z Polską związanej i obecnej w naszej historii od ponad pięciuset lat. Skarbnica Narodowa przygotowała serię historycznych wykładów o dziejach złotego, oraz bogata ofertę związaną ze złotym polskim, którą w tym roku jubileuszowym z przyjemnością Państwu zaprezentujemy.
